1 دقیقه زمان برای مطالعه (295 کلمه)

ترنجبین Alhagi pseudalhagi

ترنجبین - Alhagi pseudalhagi - خواص ترنجبین - ریخت شناسی - گیاه خار شتر ترنجبین - Alhagi pseudalhagi - خواص ترنجبین - ریخت شناسی - گیاه خار شتر

ریخت شناسی :

گیاه Alhagi pseudalhagi از خانواده پروانه واران، گیاهی است بدون کرک، سبز رنگ با برگ های بیضی تا سر نیزه ای یا تخم مرغی شکل که با نام های خارترنجبین، خارانگبین و علف ترنجبین نیز معروف و شناخته می شود.

اندام دارویی :

مان ترنجببین به طور طبیعی و یا بر اثر فعالیت حشره ای سخت بالپوش از جنس Larinus بر روی شاخه های گیاه خارشتر تولید می شود و به صورت گلوله های ریز و سفیدرنگ یا زرد و یا کمی متمایل به قهوه ای بوده و طعم شیرین دارد. مان را در فصل تابستان و در فاصله ماه های مرداد و شهریور جمع آوری می کنند.

مان ترنجبین حاوی ترکیبات قندی مختلفی چون گلوکز، فروکتوز، سوکروز و ملزیتوز است که به راحتی در آب حلمی شوند، در نتیجه لازم به ذکر است از جمله موادی که ممکن است به عنوان تقلب به ترنجبین افزوده شوند، قند یا شکر و یا فرآورده های آنهاست که ممکن است آنها را به صورت قطعات مان در آورده و با آن مخلوط نمایند.

دامنه انتشار :

خار شتر در ایران، شمال آفریقا، عربستان، فلسطین، سوریه، عراق، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، قفقاز و آسیای مرکزی می روید. در ایران این گیاه تقریبا در تمام نقاط از جمله البرز، اطراف تهران، بخش مرکزی، شمال شرقی، شرق، جنوب شرقی، شمال و شمال غربی می روید.

موارد مصرف :

از ترنجبین به عنوان ملین، پایین آورنده تبو خلط آور استفاده می گردد. در طب سنتی از ترنجبین در درمان سرفه ( به عنوان نرم کننده ) تب و یبوست استفاده می نموده اند.

طرز نگهداری :

در مورد نگهداری مان ترنجبین نیاز به تمهیدات خاصی نیست اما در مورد عصاره آبی حاصل از مان چون محیط برای رشد میکروارگانیسم ها مناسب است، لذا باید در یخچال نگهداری نمود.

منبع : فارماکوپه گیاهان دارویی ایران 

گزارش موردی درمان هایپرپرولاکتینمی
گزارش موردی درمان ناباروری در سلامتکده بوعلی

اطلاعات مرتبط