برگ بو Laurus nobilis))

 برگ بو درخت یا درختچه ای همیشه سبز، به ارتفاع 2 تا 15 متر و دو پایه است. ساقه یا تنه باریک برگ بو، در بخش فوقانی و بالا دارای انشعابات فراوان، پوست آن متمایل به سیاه و در پایه های مسن دارای شکافهای روشن است. برگ گیاه سبز تیره، چرمی و سرنیزه ای کشیده تا تخم مرغی پهن، نوک تیز و دارای دمبرگ کوتاه به رنگ سبز متمایل به قرمز است. کاسبرگ ها و گلبرگ ها سفید متمایل به سبز و مثلثی می باشد. میوه به طول 10 -20 میلیمتر، کروی تا بیضوی و به رنگ سیاه متمایل به ارغوانی است.

اندام دارویی :

برگ و میوه گیاه، اندام دارویی درخت برگ بو را تشکیل می دهد. ماده متشکله اصلی برگ درخت برگ بو را روغن فرار تشکیل می دهد که میزان آن 3/0 تا 1/3 درصد گزارش شده است. روغن فرار برگ بو سبکتر از آب بوده و غیرقابل اختلاط با آب می باشد و رنگ آن زرد متمایل به سبز روشن است.

زمان جمع آوری برگ درخت هنگام شروع باز شدن گلها و در فصول بهار و ابتدای تابستان می باشد.

دامنه انتشار :

درخت برگ بو دارای خاستگاه مدیترانه ای و اروپایی جنوبی است و هم اکنون در نواحی شمالی و مرکزی ایران پرورش می یابد.

موارد مصرف :

برگ بو را به عناون ادویه و معطر کننده در فرآورده های غذایی و آرایشی- بهداشتی به کار می برند و از آن به صورت خوراکی به عنوان ضد نفخ، صفرا آور و مدر و به صورت موضعی در درمان دردهای روماتیسمی استفاده می کنند. مصرف برگ درخت برگ بو به صورت دم کرده 10 تا 20 در هزار، به مقدار دو فنجان در روز بعد از غذا می باشد.

در طب سنتی برگ بو را مدر و ضد سم دانسته، همچنین از آن در درمان دردهای عصبی و سردرد استفاده می نموده اند.

موارد احتیاط :

گزارش هایی مبنی بر ایجاد واکنش های آلرژیک و درماتیت تماسی در اثر تماس با برگ بو اعلام شده است. ضمنا روغن فرار برگ بو نبایستی مستقیما به صورت خوراکی مصرف شود.

طرز نگهداری :

گیاه برگ بو و روغن فرار حاصله از آن بایستی در محل خنک، ظروف سر بسته و دور از نور نگهداری شود.

منبع : فارماکوپه گیاهان دارویی ایران